Aikido nie jest sportem. Jest dyscypliną kształtującą w procesie treningowym umysł, ducha i ciało. Fizyczne techniki nie są jedynym prawdziwym celem sztuki, ale narzędziem do osobistego oczyszczenia i duchowego wzrostu. Jeżeli nie zechcesz przestrzegać poniższych zasad, to nie będziesz mógł brać udziału w treningach w żadnym dojo aikido.
Jedno uderzenie lub rzut w Aikido może skończyć się poważną kontuzją partnera, dlatego podczas treningu należy z uwagą słuchać instruktora. Nie powinno się traktować ćwiczeń jako niepotrzebnych testów siłowych.
Zawsze należy uważnie słuchać instruktora i stosować się do jego wskazań, przedkładając je ponad swoje przekonania. Niezależnie jak długo studiuje się aikido, jeżeli kurczowo czepia się swoich sądów, nigdy nie jest się w stanie poznać własnych możliwości.
Aikido jest sztuką walki, której zasady uczą człowieka przeciwstawiania się wielu przeciwnikom jednocześnie. Należy starać się wygładzić i doprowadzić do perfekcji każdy swój ruch tak, aby możliwa była reakcja nie tylko na przeciwnika stojącego naprzeciw, ale również na innych przeciwników, pojawiających się z pozostałych stron.
Aikido pojawiło się jako środek do odparcia ataku ze wszystkich kierunków. Jeżeli aikidoka jest przygotowany tylko na jednego przeciwnika, nie myśląc o możliwości pojawienia się innych atakujących, to będzie to po prostu zwykła walka. Prosta i czujna postawa oraz nieporuszony umysł jest bazą każdego ćwiczenia aikido.
Żaden adept nie może nigdy używać technik aikido, aby krzywdzić innych. Moralnym obowiązkiem każdego ucznia jest przestrzeganie tego nakazu pod groźbą usunięcia go z klubu (szkoły).
Na macie nie może istnieć konflikt ego. Aikido nie jest walką uliczną, dlatego też należy oczyścić swój charakter z agresywnych reakcji. Celem aikido nie jest walka i pokonywanie wroga, ale walka i pokonywanie swoich własnych agresywnych instynktów.
Zuchwałość, buta i złe zachowanie nie są tolerowane na macie. Każdy powinien być świadomy swoich ograniczeń.
Należy ćwiczyć rzetelnie, z uczuciem dającym radość.
Bardzo trudno jest ćwiczyć sumiennie przez cały czas, ale jeśli utrzymuje się dyscyplinę, to nie odczuwa się zmęczenia i osiąga w końcu odpowiedni poziom.
Niektórzy ludzie uważają, że trzeba cierpieć podczas ćwiczenia, ale prawdziwa nauka jest zawsze przyjemna. Nauki instruktora dotyczą małego wycinka tego, czego trzeba się nauczyć. Opanowanie każdego ruchu zależy całkowicie od indywidualnej, gorliwej praktyki.
W Aikido istnieje kilka tysięcy technik. Niektórzy uczniowie starają się zgromadzić ich jak najwięcej, nie bacząc na jakość, z czasem jednak stwierdzają, że nie osiągnęli zbyt wiele i zainteresowanie znika. Ponieważ istnieje wiele wariantów każdej techniki, instruktorzy przez cały czas podkreślają, że dla początkujących ważne jest powtarzanie podstawowych form. Ćwicząc podstawową technikę z pełnym zaangażowaniem, opanujemy ją po mistrzowsku i w przyszłości możemy używać jej w różnych wariantach.
Codzienna praktyka rozpoczyna się lekkimi ruchami ciała, stopniowo zwiększającymi intensywność. Dlatego nawet stary człowiek może kontynuować ćwiczenia bez szkody dla ciała i osiągnąć cel tych ćwiczeń. Przesada powoduje, że nie osiągamy niczego – kluczem jest umiarkowanie.
Młodzi uczniowie często miewają przekonanie, że nie będą dobrymi aikidokami, dopóki nie wzmocnią siły. Nie jest to prawdą – naturalne ćwiczenia same w sobie rozwijają siłę.
Aikido jest ćwiczeniem ciała i umysłu, rozwija uczucia rzetelności, szczerości i uczciwości. Dlatego też ostatecznym celem sztuki nie jest „wyszkolenie” silnego mężczyzny lub kobiety, ale stworzenie człowieka o rozwiniętej osobowości.
Wszyscy uczniowie aikido studiują te same zasady, dlatego też nie powinno być konfliktów pomiędzy jednostką, a grupą i odwrotnie. Aikidocy są jedną wielką rodziną, a zasadą aikido jest harmonia.